Μπορεί να οδηγήσει σε ακριβώς αντίθετους τύπους συμπεριφοράς, εκείνους που οι γονείς θέλουν να αποφύγουν.

Συνεπώς τι κάνουμε; Πως να κρατήσετε τον εαυτό σας ψύχραιμο σε τέτοιες καταστάσεις, ειδικά όταν μία τέτοια συμπεριφορά μπορεί να αποτελεί καθημερινή συνήθεια; Και τι μπορείτε να κάνετε ώστε τα παιδιά να σας ακούνε χωρίς να χρειαστεί να επιβληθείτε με την αύξηση του τόνου της φωνής σας;

1. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις φωνές για την προστασία του παιδιού και στις φωνές από θυμό. Υπάρχουν στιγμές που φωνάζουμε για να προστατέψουμε ένα παιδί, αυτός είναι ένας διαφορετικός τρόπος “φωνής”. Αποτελεί στην ουσία έναν “συναγερμό”. Υψώνετε τη φωνή σας για να προειδοποιείσετε το παιδί σας ότι υπάρχει κίνδυνος. Αν φωνάζετε στο παιδί σας επειδή πρόκειται να περάσει το δρόμο χωρίς να κοιτάξει, ή επειδή προσπαθείτε να το προστατεύσετε από κάποιο από τα πολλά παιδικά ατυχήματα που μπορεί να προκαλέσουν στον εαυτό τους, τότε είναι δικαιολογημένο να φωνάξετε. Κάποιες φορές το να φωνάξετε βοηθάει στην προστασία των παιδιών.

2. Όταν νιώθεις την ανάγκη να φωνάξετε από θυμό, πάρτε μία βαθιά ανάσα αντί να βάλετε τις φωνές! Την ώρα που είστε θυμωμένος και θέλετε να φωνάξετε, πάρτε μία βαθιά ανάσα. Στη συνέχεια ρωτήστε τον εαυτό σας “τι θέλω στ’ αλήθεια να κάνω και τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια; Γιατί είμαι θυμωμένος”; Αυτός ο μικρός αυτοέλεγχος και η φυσική υπενθύμιση ότι στοχεύετε σε μία πιο λογική και μετρημένη αντίδραση απέναντι στη συμπεριφορά του παιδιού σας θα οδηγήσει στον περιορισμό της ανάγκης να φωνάξετε.

3. Θυμηθείτε πως με το να επαναλαμβάνετε συνεχώς τα ίδια πράγμα στα παιδιά σας, δεν σημαίνει πως αποτελεί μία αποτυχία για εσάς. Ο ρόλος ενός γονέα είναι να δρα με τέτοιο τρόπο σαν να ήταν o μετωπιαίος λοβός του παιδιού (το μέρος του εγκεφάλου του παιδιού που λαμβάνει αποφάσεις). Τα παιδιά χρειάζεται να ακούν κάποια πράγματα ξανά και ξανά μέχρι να τα αποστηθίσουν. Επομένως η επανάληψη δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αποτυγχάνετε ή ότι τα παιδιά είναι απείθαρχα. Σημαίνει ότι εσείς κάνετε τη δουλειά σας ως γονιός και επαναλαμβάνετε τα μαθήματα που χρειάζεται να λάβουν από εσάς όσο αναπτύσσονται.

4. Κάντε κάτι πραγματικά αστείο! Σας προτείνουμε μία εναλλακτική κίνηση από το να ουρλιάξετε στο παιδί σας! Κάντε μία παύση και κάντε κυριολεκτικά οτιδήποτε άλλο. Πάρτε μία βαθιά ανάσα, μείνετε σιωπηλοί, βάλτε τα χέρια πάνω σε ένα τραπέζι για να νιώσετε ότι είστε σταθεροί στο έδαφος. Ή κάντε κάτι πραγματικά αστείο, κάτι που θα σας βοηθήσει να εκτονώσετε όλη την ένταση που σας δημιούργησε η απρεπής πράξη του παιδιού σας. Εναλλακτικά, αν νιώθετε πως δεν θα λειτουργήσει μία από τις παραπάνω κατευθύνσεις για να μειώσετε την ένταση σας και νιώθετε πως πρέπει οπωσδήποτε να πείτε κάτι σε έντονο ύφος, επιλέξτε να κάνετε το μήνυμα σας να φαίνεται λίγο ασαφές, δηλαδή μην χρησιμοποιήσετε λέξεις και εκφράσεις που θα πονέσουν. Θα μπορούσατε για παράδειγμα να χρησιμοποιήσετε κάτι του τύπου “είμαι πολύ εκνευρισμένη αυτή τη στιγμή”, μία τέτοια προσέγγιση δεν δημιουργεί στο παιδί άσχημα συναισθήματα. Με μία τέτοια προσέγγιση, δεν λες τίποτα κακό ή που θα βλάψει το παιδί.

5. Κάντε πρόβα σε μια προσέγγιση όπως εκείνη του δασκάλου. To ότι δεν θα φωνάξετε στα παιδιά σας δεν σημαίνει ότι αποδέχεστε την συμπεριφορά που δεν εγκρίνετε. Μπορείτε να μιλήσετε σε πιο υψηλό τόνο από τον συνηθισμένο, αλλά ήρεμα και χρησιμοποιώντας αυστηρό τόνο. Σαν παράδειγμα σκεφτείτε, πως είστε σε ένα αεροπλάνο που βρίσκεται σε αναταράξεις, εάν ο πιλότος σηκωθεί και περνάει τον διάδρομο ρωτώντας σας τι κάνετε με μια ήρεμη και γλυκιά φωνή, το πιο πιθανό είναι να ήσασταν μπερδεμένοι σχετικά με το τι θα περίμενε από εσάς να κάνετε σε μία τέτοια κατάσταση. Προφανώς όμως αν βλέπατε τον πιλότο να ουρλιάζει θα φοβόσασταν πάρα πολύ. Εάν ο πιλότος μιλούσε ήρεμα αλλά αποφασιστικά και έκανε ξεκάθαρο ότι έπρεπε να βάλετε αυτή τη στιγμή τη ζώνη σας, τότε θα το κάνατε αμέσως. Όταν φωνάζετε ή ουρλιάζετε στα παιδιά σας, εκείνα επικεντρώνονται πιο πολύ στον θυμό που έχετε παρά στην υπόδειξη που θέλετε να τους κάνετε. Για να είναι πιο ξεκάθαρο, στην ουσία υπονομεύετε τον εαυτό σας όταν φωνάζετε. Προσπαθήστε να βρείτε εκείνη την επιτακτική αλλά έγκυρη φωνή που έχει ο δάσκαλος στην τάξη, είναι σίγουρα πιο αποτελεσματικός τρόπος να επιβληθείτε και να υποδείξετε τη σωστή συμπεριφορά που πρέπει να έχει το παιδί.